Mereltjes 1e examen

Vandaag deden Mereltje en ik ons eerste examen samen.
Ik was benieuwd hoe Merel om zou gaan met de spanning die dit toch altijd enigszins bij mij met zich mee brengt.
Het is van belang zelf zo ontspannen mogelijk te zijn, want een hond reageert sterk op de stemming van de baas. Is de baas nerveus, dan maakt dat de hond ook gespannen en onzeker, waardoor deze vaak niet optimaal kan presteren.
Doordat Mereltje zich niet van haar stuk liet brengen door mijn examenkriebels, kon ook ik gemakkelijk verder ontspannen. Het examen verliep heel lekker, ze zette haar beste beentje voor, waardoor het me geen moeite kostte haar mijn vertrouwen te schenken. Kortom: het was een prettige wisselwerking tussen ons beiden en voelde al als samenwerken en een 'team' vormen.

Merel is met vlag en wimpel geslaagd!

Ook broertje Bacchus en zusje Dunya namen deel en ontvingen een fraai diploma!
Intens gelukkig met de ontzettend mooie complimenten over de aanleg van de pups én hun resultaten, reed ik huiswaarts.

Dit was een geweldig leuk begin. Over 10 dagen starten we met de eerste vervolgcursus, welke gewoon eens per week zal zijn.
 

Ivm de siddering die ik door haar lijfje zag gaan op 'af' had ik overwogen haar een nieuw commando aan te leren voor het gaan liggen, maar in hoeverre liet ik me dan voor haar karretje spannen? Liet ik me te veel inpakken en hadden mijn vlinders voor haar mij verblind voor haar koppige karakter??

Op dat soort momenten is het zó fijn dat je les krijgt op een hondenschool waar ze geen standaard oorzaken en oplossingen hanteren, maar goed meekijken naar dat specifieke gedrag bij dàt hondje. Waar ze in staat zijn een eerdere inschatting te herzien, zonder last te krijgen van misplaatse gevoelens van gezichtsverlies.

De instructeur (Jolien) heeft vanmorgen uitvoerig naar het gedrag van Merel en mij gekeken en verschillende dingen uitgeprobeerd. Jolien stelde vast dat ze inderdaad steeds een 'smoes' zoekt om niet te gaan liggen en tevens was ook zij van mening dat er géén sprake was van een machtsstrijd.
Na de les hebben we een targetstick gepakt, deze had ze 1 april al aangeleerd tijdens haar eerste baantje (zie Belevenissen, d.d. 2 april 2008). Jolien leidde haar met de stick onder een laag hindernisje door en clickte zodra Mereltje op daar haar buik lag. "Kijk, nou doet ze het toch goed", zei ze. "Ja, maar nu geef je haar het commando nog niet!", antwoorde ik, want ik had inmiddels ervaren dat ze in het verzet ging zodra ik 'af' zei.

Jolien probeerde het uit. Zacht en vriendelijk zei ze 'af', zodra Merel ging liggen en ook zij nam waar dat er bij dit woord een schokje door Merels lijf ging.
Ze heeft een negatieve associatie met 'af'. Ik heb geen idee welke, maar je kunt denken aan bijv. liggen in iets dat prikt.
De oplossing ligt dus inderdaad bij het aanleren van een ànder woord, maar om de associatie met 'af' te vermijden leer ik het ook op een andere manier aan. Ze gaat nu niet op een handgebaar en 'af' liggen, maar leert mbv de targetstick op het woordje 'down' te gaan liggen.

Flatcoateds staan bekent om het zéér snel gaan associëren van zaken. Dat kàn de training vergemakkelijken, maar ze associëren uiteraard ook onbedoeld allerhande zaken!

Merel en ik zijn weer helemaal gelukkig! Ze heeft de eerste trainings-sessietjes voor 'down' al achter de rug en heeft het met 't enorme plezier en de gigantische inzet gedaan die zo typisch-Merel zijn. Maat houden is immers geen optie!
Vanmiddag besloot ik tijdens de derde kleine oefensessie van het nieuwe commando, al eens zonder targetstick het down-commando te geven, want Merel wekte sterk de indruk het al prima te hebben begrepen. Ze zat voor me en keek me monter aan, ik voelde me wat gespannen nav haar hevige verzet van de afgelopen dagen binnen exact diezelfde situatie. Wankelend tussen hoop en vrees zei ik 'down', waarop Merel zich onmiddellijk zonder twijfel of weerstand op haar buik liet ploffen, om vanuit die positie ontspannen naar me op te kijken in afwachting van de click. Extra knap, met zo'n nerveus baasje, dus dat leverde haar de jackpot op!

Het is weer een genot en energie-géver om samen te trainen!
 

Na afloop nodigde ik haar op het veld uit voor een trekspel. Dat was niet aan dovemansoortjes! Ze moest duidelijk even wat ontladen, want heeft uitvoerig aan ons trektouw gehangen terwijl ik er mee rond draafde. We hebben heerlijk gespeeld, we hadden het verdiend!

Merel heeft vanmiddag voor het eerst een moment uit zicht gelegen, doordat ik haar achter de enorme plantenbak opdracht had gegeven te gaan liggen en er vervolgens zelf omheen liep. Toen ze keurig was blijven liggen tot en met het moment dat ik achter haar te voorschijn kwam, kreeg ze een click en de dummy. Een mooiere beloning is voor Merel niet denkbaar, dus dat kwartje moet zéker gevallen zijn.
 

Verrast door haar prestatie bouwde ik het op naar 3 maal heen en weer lopen alvorens te clicken. 't Wonderkind heeft dit prima volbracht! Ik liep over van trots en geluk.

Wie haar vrije-tijds-gedrag kent (waar ze binnen de tijd dat je éénmaal met je ogen knippert, bijvoorbeeld via een bijzettafel bij mijn vader op de schouder weet te jumpen - terwijl die geheel onschuldig een glaasje thee drinkt - met de bedoeling hem eens flink in het gezicht te lebberen) kan zich nauwelijks voorstellen dat ditzelfde frutsel al zo mooi af & blijf kan op een veld waar ondertussen andere baasjes en leuke honden rondstappen.
Juist daardoor heeft ze me zo doen stralen, want wat heeft ze weer haar stinkende best gedaan!
 

4e les

De moeilijkheidsgraad van het hier-komen is toegenomen. De lijn is nu los en de afstand wat groter. Door het rustig op te bouwen voorkomen we dat ze ongewenste gedrag aan leert.

Mereltje reageert steeds vlotter op het zit-commando en ook het blíjven zitten gaat steeds beter. Hier-komen vindt ze de allermooiste beloning. Klik hier voor het filmpje!

De mate waarin ze zich laat afleiden door andere hondjes en bijv. wind is opvallend klein in vergelijking met mijn vorige pups. Ze is relatief gemakkelijk bij de les te houden.

De duur van haar concentratie is natuurlijk - als bij iedere peuter - nog maar kort, maar een beetje spelen tussentijds helpt om het op cursus ietsje te verlengen. Thuis geldt uiteraard gewoon: frequent & kort!

In verband met goede vrijdag en paasmaandag is de volgende les pas volgende week woensdag, maar natuurlijk zullen we alle dagen blijven oefenen!

Het filmpje is middels QuickTime Player of RealPlayer te bekijken, volg de link om deze gratis te downloaden!
 

3e les

De oefeningetjes zijn uitgebreid met hier-komen. We roepen de pups nu zo nu en dan na zit & wacht, aangelijnd. Stap voor stap bouwen we de moeilijkheidsgraad (afstand en van aangelijnd naar onaangelijnd) op.

Tijdens de wandelingen oefen ik het hier-komen al wel met Merel. Ik roep haar op momenten dat ik zéker weet dat ze goed zal komen, zoals bijvoorbeeld als ze al naar me toe komt. Clicken doe ik dan onderweg naar mij, zodat ik werkelijk "aanwijs" waar ik haar voor beloon. Na een flinke beloning mag ze weer genieten van de vrijheid, zodat het hier-komen niet geassocieerd gaat worden met het einde van 't uitstapje/plezier.

Hier komen vindt Merel een geweldig leuke oefening. Lekker hard racen en fijn bij de baas zijn, dat past helemaal bij wat ze van nature leuk vindt.

Het zitten en de oefening zit & wacht gaan met kleine stapjes beter.

Zitten en blijven zitten oefenen we nu ook soms naast mama Indra. Dat levert een allersnoezigst plaatje op!
Tevens met kater Viggo als verleiding: niet boven op hem stuiteren, maar kalm blijven zitten en dus zichzelf beheersen. Dat is moeilijk, maar tegelijk vindt ze dit erg leuk. 't Is heel fijn dat Merel lekkers waardeert, waar Indra als pup totaal niets om gaf, want dat beloont met dit soort dingen ontzettend veel gemakkelijker dan een spelletje!
 

Het blijven zitten moeten we heel kalm opbouwen. Met één been wegstappen en weer terug was de eerste stap. Als ze nadat ik met één been ben weggestapt nog echt rustig zit, zet ik het andere been naast het eerste. Onder die omstandigheden blijven zitten is op dit moment een tòp-prestatie.
We zijn dan ook gestopt toen ze dat presteerde. Oh, wat was ik ape-trots! Ik kon haar wel plàt knuffelen, dus ter afsluiting héérlijk samen gespeeld met een flostouw.

We hebben van het weekend wat te doen, want blijven zitten is een uitdaging voor ons!