Kennelhistorie

Het woord “kennel” schetst eigenlijk een verkeerd beeld. Mijn honden wonen gewoon in huis en pups zullen dan ook opgroeien in de woonkamer, waardoor ze optimaal gesocialiseerd worden op alles waarmee ze in het dagelijks leven te maken krijgen. Zie Pups

Ontstaansgeschiedenis
Het Flatcoated-virus trof mij in 2001. Omdat ik veel wandelde wilde ik graag een hond. Dit moest een sportieve, vrolijke, vriendelijke hond zijn en zo kwam ik bij de Flatcoated Retriever. Na een korte zoektocht vond ik een fokker die voorjaar 2001 pups verwachtte. Ik koos voor een reutje.
Nav de puppytest zochten we het reutje voor mij uit dat naar voren kwam als zeer mensgericht, de grootste knuffel en met het meest gemoedelijke karakter. Allianties Braveheart Floris, een echte riddernaam (Knights).

We volgden succesvol vele gehoorzaamheidscursussen. En als “tegenprestatie” voor zijn trouwe gezelschap tijdens de wandelingen ging ik, toen Floris 1 jaar oud was, met hem op jachthondentraining. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk op mij. En zijn interesse in mij werd nog veel groter. Ineens was ik naast die vriendelijke baas namelijk ook die vrouw met die dummy’s…
Twee jaar later werd ik gevraagd instructie te komen geven onder de vlag van de KNJV. Dat was tevens de druppel om instructeursopleidingen te gaan volgen. Dat jaar tijd heb ik de cursussen Instructeur I en Instructeur II van Martin Gaus succesvol afgerond.
 
Toen Floris (min of meer) volwassen was, ging ik op zoek naar een 2e Flatcoated. Dit was een wens die ik toen al enige jaren koesterde.
Omdat ik al van jongs af aan met veel plezier help bij de verzorging van allerlei drachtige, zogende en jonge dieren, besloot ik ditmaal een teefje te zoeken in de hoop met haar te kunnen fokken. Aanleiding om de cursus KK1 te gaan volgen, welke de Raad van Beheer aanbeveelt aan fokkers.

In december 2004 trof ik een nestje pups waarvan beide ouderdieren voldeden aan mijn wensen. Het was een zeer homogeen nest, toch was er ééntje die meer dan de anderen mijn hart stal. Samen met de fokkers koos ik tenslotte op de leeftijd van 7 weken voor dit teefje. Ze wekte keer op keer de indruk zeer vrolijk, mensgericht en aanhankelijk te zijn. Maar ook opvallend nieuwsgierig, ondernemend en dapper. Ze was bovendien geen voetveeg, maar ging conflictjes uit de weg door er van weg te lopen. Een wijs pupje.
Deze kleine leek ook voldoende rust in haar bolletje te hebben om zich te kunnen concentreren en te leren beheersen. Twee eigenschappen die een jachthond echt nodig heeft, want ze moet goed opletten wat er gebeurd, valplaatsen onthouden en pas gaan apporteren als dat mag.

Indra noemde ik haar. Naar een oppergod uit een Boeddhistische mythe. Deze god beschermde het goede tegen het kwade, bood een veilige plek aan wie dat nodig had en bracht het water naar de aarde… Indra heeft in deze mythe een web van parels (Pearls), welke in elkaar en de spiegelingen weerspiegelen. Voor mij symbool voor het fokken met mijn Indra. Generaties lang de zo door mij gewaardeerde eigenschappen terug zien in haar kinderen & kleinkinderen.

Zo ontstond Knights of the Pearls.

Enkele weken na de komst van Indra, bleek Floris ernstig ziek. Na 2 maanden van onderzoek en behandeling, heb ik hem moeten laten euthanaseren ivm een niet te opereren hersentumor.

Indra is de moeder geworden van ons A-nest. Een taak die haar op het lijf geschreven was. Een geduldiger moeder is ondenkbaar. Zij heeft van de eerste tot de laatste dag van de 'kraamtijd' volop genoten van haar kroost en was zeer aktief in het aanreiken van ervaringen e.d.
Uit dit nest hebben we Merel aangehouden, die er zorg voor draagt dat er hier in huis alle dagen extra veel gekwispeld en gelachen wordt.

Het plezier in Merel is voor ons allemaal zó groot, dat in maart 2009 de roedel uitgebreid is met een half-zusje van haar, een dochter van Merels papa.
Van de fokker mocht ik de puppytest bijwonen, om aan de hand daarvan mijn nieuwe maatje te kiezen. 'De kleine gepassioneerde' - zoals de tester haar noemde - had exact het vrije, blije, onderzoekende karakter en doorzettingsvermogen waarop ik hoopte. Maartje noemen we haar.

Nadat enkele weken na de komst van Maartje, bij Indra volkomen onverwachts een hartspierziekte (DCM) gediagnosticeerd is, heb ik besloten met haar dochter niet te zullen fokken.
8 Maanden na diagnosticering, heb ik Indra moeten laten euthanaseren i.v.m. onbehandelbaar hartfalen. Merel en Maartje zijn vanaf dat ze 2 jaar waren halfjaarlijks gescreend door de cardioloog middels echo. Beiden bleken (een vooralsnog milde vorm van) DCM te hebben. Met hen wordt uiteraard niet gefokt.

Na het overlijden van zowel Floris als Indra op de leeftijd van 4 jaar, de diagnose DCM bij zowel Merel als Maartje op de leeftijd van 2 jaar, als de indruk dat dit vaker voor komt dan eerder werd gedacht, lukte het mij tot mijn verdriet niet meer nog vertrouwen te voelen in de levensverwachting van dit ras.
Een intensieve oriëntatie periode van ca. 2 jaar volgde, waarin ik diverse rassen leerde kennen en zo heel veel leerde over wat ik belangrijk vind in een hond. Er bestaan ontzettend veel leuke rassen, maar de combinatie van eigenschappen die ik zó fijn vind leidde me onvermijdelijk terug naar de retrievers, met nog steeds de Flatcoated ver bovenaan de lijst.
Verdrietig over deze conclusie, want in de veronderstelling dit niet meer te durven, trof ik bij toeval een gepland nestje waar ik het wél mee aan durfde. Op hoop van zegen nam ik contact op met de fokker, Bianca Bravenboer, in de hoop in aanmerking te kunnen komen een pup van haar te kopen.

Bianca heeft me allerhartelijkst ontvangen, nog royaal voor de loopsheid werd verwacht. We maakten samen enkele mooie wandelingen en het klikte uitstekend!
Mijn droom werd werkelijkheid toen in de nacht van 23 op 24 juni 2013 Daantje werd geboren. Zij groeide met haar broers, zusje, mama en 'tante' op te midden van Bianca's gezin. Kort gezegd: een betere start dan zij kreeg was ondenkbaar! Maar niet alleen zij kreeg die start, ook ik zelf ben met mijn neus in de boter gevallen met de ruimte die geboden is voor het leren kennen van de pups. Woorden schieten te kort om uit te drukken hoe veel dat allemaal voor me betekend heeft en nog steeds betekent.

Sinds 12 Augustus 2013 is ons 'gezin' uit gebreid met dit dreumesje, ons nieuwe kameraadje. Ze is alles waarop ik hoopte en meer! Daarnaast werd ze in juni 2017 de nieuwe stammoeder van Knights of the Pearls. Een rol die ze hopelijk in de toekomst mag gaan delen met haar hartsvriendinnetje Jip, die in 2016 ons 'team' kwam aanvullen. Jip is geen familie van Daantje, maar wel gekozen op de (karakter/werk) kwaliteiten die ze met Daantje gemeen heeft en waar ik zo ontzettend van geniet.

'Knights of the Pearls' is mijn droom, de parelriddertjes zijn mijn inspiratie.