Op de eerste avond dat Indra thuis was - 4 kilo klein en nog geen 8 weken oud - gingen we gezellig met z'n allen bij haar op de vloer in de zithoek zitten. Indraatje wierp een blik op de situatie en trok haar conclusie: "Als niemand op die lekkere bank wil zitten, dan denk ik dat ik daar maar eens een plekje zoek!" Met 4 pootjes tegelijk, sprong ze moeiteloos op de tamelijk hoge bank, zo veel behendiger dan ik gewend was!
En dat is Indra ten voeten uit: geen hindernis te hoog, geen barricade te moeilijk, geen balkje te smal.. Indra zag het nooit als 'probleem', maar altijd als uitdaging. Toen ze op de leeftijd van 5 maanden begon met jachttraining, klauterde ze graag - ook geheel onnodig - tijdens zoekopdrachtjes over hoge stapels takjes in de bossage. Wiebelende bruggetjes bestaande uit een soort hangmat van latjes, balkjes over slootjes en drijvende vlonders... Voor Indra was dat een groot feest!
Ook toen ze ziek was, najaar 2009, sprong ze
nog soepel en behendig - volkomen onnodig - via een waterkantje, tussen de
spijlen van een brugleuning, op een smal wiebelend bruggetje, als was het
niets.
Dit talent om te zoeken naar mogelijkheden en problemen te benaderen als een uitdaging, hebben gemaakt dat ze tot op het allerlaatste moment plezier wist te behouden in haar leven, ondanks alle verliezen die ze leed tgv hartfalen.
Indra paste zich snel aan aan haar veranderde mogelijkheden. Zij zocht en vond steeds weer oplossingen om dingen te behouden die haar leven plezierig maakten.
Ze hechtte altijd erg veel waarde aan het 'de snelste' zijn. Toen ze tenslotte die positie moest opgeven, ontdekte ze al rap dat ze nog wel steeds zeer behendig was... Nog t/m onze wandelvakantie november 2009 stond ze trots te kwispelen op de meest onmogelijk plekken, waarmee ze alle aandacht van Merel, Maartje en mij wist te krijgen.
Ook 'de eerste' was ze nog regelmatig, door als Merel en Maartje even niet opletten, mij nadrukkelijk aan te kijken, aansluitend met haar neus te wijzen naar een geschikte plek om even een bal te gooien en dan de kans te benutten daar als eerste te zijn.. Bijna plechtig bracht ze de bal naar me terug. Hoe gretig haar protegeetjes ook waren en hoe makkelijk ze haar tenslotte fysiek de baas zouden hebben gekund, ze heeft altijd alle respect gekregen.
En dat respect, dat kreeg ze zonder ooit te dreigen. Indra had een heel zacht karakter en was niet bestand tegen gebulder, tegen wie dan ook. Zelf bulderde ze al evenmin. Ze kon zich al jong heel goed beheersen tegenover wat jong, klein of kwetsbaar was. Indra toonde ontzettend veel goodwill naar kinderen, was ten alle tijde bereid hun commando's op te volgen. Ze genoot zichtbaar van alles wat jong was.
Op de leeftijd van 11 maanden ontfermde ze zich over een jong logeerkonijn uit de knaagdierenopvang, wat gesocialiseerd moest worden. Tenslotte kreeg ze vanwege haar grote wens met een poesje te spelen, van mij een kitten kado. Deze kater viel met zijn neus in de boter met zijn 'pleegmoeder'. Vele uren bungelde zijn speelgoedmuisje aan het staartje tussen de voortandjes van Indra, om hem te plezieren.
Een dik half jaar later werd Indra moeder van 7 geweldige pups. Ze heeft ze groot gebracht met zo veel liefde, geduld, plezier en begrip dat ik slechts kan ná streven het te doen als zij.
'Gedoe' onderling verdroeg ze niet, met haar neus duwde ze haar kroost dan uiteen: "Hup, even uit elkaar, want straks is het huilen". Nooit was mama Indra boos, geen wonder dat ze alle 7 groot ontzag hadden toen ze 1 maal een blaf gaf om hen tot de orde te roepen. 7 Beteuterde druktemakers kwamen aan dribbelen met snoetjes die zeiden: "Ik was het niet hoor...".
Dit talent om te zoeken naar mogelijkheden en problemen te benaderen als een uitdaging, hebben gemaakt dat ze tot op het allerlaatste moment plezier wist te behouden in haar leven, ondanks alle verliezen die ze leed tgv hartfalen.
Indra paste zich snel aan aan haar veranderde mogelijkheden. Zij zocht en vond steeds weer oplossingen om dingen te behouden die haar leven plezierig maakten.
Ze hechtte altijd erg veel waarde aan het 'de snelste' zijn. Toen ze tenslotte die positie moest opgeven, ontdekte ze al rap dat ze nog wel steeds zeer behendig was... Nog t/m onze wandelvakantie november 2009 stond ze trots te kwispelen op de meest onmogelijk plekken, waarmee ze alle aandacht van Merel, Maartje en mij wist te krijgen.
Ook 'de eerste' was ze nog regelmatig, door als Merel en Maartje even niet opletten, mij nadrukkelijk aan te kijken, aansluitend met haar neus te wijzen naar een geschikte plek om even een bal te gooien en dan de kans te benutten daar als eerste te zijn.. Bijna plechtig bracht ze de bal naar me terug. Hoe gretig haar protegeetjes ook waren en hoe makkelijk ze haar tenslotte fysiek de baas zouden hebben gekund, ze heeft altijd alle respect gekregen.
En dat respect, dat kreeg ze zonder ooit te dreigen. Indra had een heel zacht karakter en was niet bestand tegen gebulder, tegen wie dan ook. Zelf bulderde ze al evenmin. Ze kon zich al jong heel goed beheersen tegenover wat jong, klein of kwetsbaar was. Indra toonde ontzettend veel goodwill naar kinderen, was ten alle tijde bereid hun commando's op te volgen. Ze genoot zichtbaar van alles wat jong was.
Op de leeftijd van 11 maanden ontfermde ze zich over een jong logeerkonijn uit de knaagdierenopvang, wat gesocialiseerd moest worden. Tenslotte kreeg ze vanwege haar grote wens met een poesje te spelen, van mij een kitten kado. Deze kater viel met zijn neus in de boter met zijn 'pleegmoeder'. Vele uren bungelde zijn speelgoedmuisje aan het staartje tussen de voortandjes van Indra, om hem te plezieren.
Een dik half jaar later werd Indra moeder van 7 geweldige pups. Ze heeft ze groot gebracht met zo veel liefde, geduld, plezier en begrip dat ik slechts kan ná streven het te doen als zij.
'Gedoe' onderling verdroeg ze niet, met haar neus duwde ze haar kroost dan uiteen: "Hup, even uit elkaar, want straks is het huilen". Nooit was mama Indra boos, geen wonder dat ze alle 7 groot ontzag hadden toen ze 1 maal een blaf gaf om hen tot de orde te roepen. 7 Beteuterde druktemakers kwamen aan dribbelen met snoetjes die zeiden: "Ik was het niet hoor...".
Haar dochter Merel bleef bij ons wonen en is
in de watten gelegd als geen ander kind ooit. 8 Pootjes op 1 buik, ze konden
geen genoeg krijgen van elkaar.
Samen namen ze in maart 2009 liefdevol de zorg over het puppy wat ik thuis bracht, Maartje.
Niet lang na Maartjes komst bleek bij toeval, dat Indra een hartspierziekte had, te weten dilaterende cardiomyopathie (DCM). Vanaf het moment dat Indra enkele maanden later last kreeg van hartfalen, nam Merel geregeld Indraatjes taken waar. Maar indien Indra het nodig vond, bleef zij haar beide maatjes beschermen. En ondanks haar minder krachtig wordende lijf en passivisme, zodanig overtuigend dat geen hond het ooit betwistte.
Samen namen ze in maart 2009 liefdevol de zorg over het puppy wat ik thuis bracht, Maartje.
Niet lang na Maartjes komst bleek bij toeval, dat Indra een hartspierziekte had, te weten dilaterende cardiomyopathie (DCM). Vanaf het moment dat Indra enkele maanden later last kreeg van hartfalen, nam Merel geregeld Indraatjes taken waar. Maar indien Indra het nodig vond, bleef zij haar beide maatjes beschermen. En ondanks haar minder krachtig wordende lijf en passivisme, zodanig overtuigend dat geen hond het ooit betwistte.
Geen wonder dat we haar enorm missen en nooit vergeten zullen.
Dag lief meisje van me...
Knights of the Pearls
Ludmilla Lammers, Heerhugowaard
 'Something in the way she moves'
James Taylor |
Joyhearts CaressEind maart 2009, drie weken na Maartjes komst hier, werd bij
Indra per toeval een hatrtruisje geconstateerd. Ze is door de enige Nederlandse Veterinair
Cardioloog
(Universiteits kliniek voor Gezelschapsdieren te Utrecht), o.a.
middels een hartecho onderzocht.
|